Երևանի Ֆ. Նանսենի անվան հ. 150 հիմնական դպրոցի դահլիճը լեցուն են հյուրերով, տատիկներով, պապիկներով:Անհանգիստ են երիտասարդ ծնողները. Ինչպիսին կլինի փոքրիկ I դասարանցիների ելույթը: Եվ ահա փոքրիկ I դասարանցիները ուրախ, գեղեցիկ մեղեդու հնչյունների ներքո հայտնվեցին բեմում: Ամենքը զարմացած են, ախր այս կարճ ժամանակահատվածում ինչքան մեծացան, ինչքան հասունացան այս փոքրիկները: Ահա նրանք ինքնավստահ և զիլ ձայնով արտասանում են, երգում, պարում և գեղեցիկ երկտողերով ու քառատողերով գովերգում հայ գրերը, նրա ստեղծող Մեսրոպ Մաշտոցին: Ինչ լավ է, որ նրանք հասցրել են դառնալ տառաճանաչ, գրաճանաչ, արդեն թվաճանաչ են, գիտեն տրամաբանել և վերլուծություններ կատարել, դատողություններ անել: Փոքրիկների աշակերտական ու բեմական կեցվածքը, ուրախ երգն ու պարը նրբորեն միահյուսվել էին միմյանց՝ բեմը վերածելով մանկական անզուգական մի մոլորակի, որտեղ գույներն այնքան վառ և տաք էին, մանուկների վերլուծությունների ու արժևորումները թոթովախոս էին ու շիտակ՝ հոգուց ծնված: Բովանդակալից, ճաշակով ու գունեղ ձևավորումը միջոցառումը վերածեցին իրական հեքիաթի: Երբ բեմում հնչում էր հայոց այբ-բեն-գիմը խաղաղվում էր հայի հոգու խորքը: ՈՒրեմը հայը կա, նա կրթվում է:Տես նկարները>>>
